Ik ben hier op een overweldigend mooie plek in Frankrijk. Ik ben hier tweemaal eerder geweest, en iedere keer overvalt me hier de schoonheid en de rust die er heerst. Het ontroert me zelfs.

Op deze plek voel ik me nog meer verbonden met mijn nieuwe passie, het vak mediation. Dat ik kan en mag bijdragen aan het groeiproces dat een conflictsituatie met zich meebrengt, stemt me dankbaar.

Een conflict is meestal iets negatiefs. Het ondermijnt je gevoel van vreugde, houdt je niet zelden uit de slaap, geeft een knagend gevoel in je maag. Sommigen van ons lopen met een grote boog om dit nare gevoel heen, en ontkennen het bestaan van een conflict. Voor anderen is een conflict een welkome aanleiding om al langer opgekropte negatieve gevoelens met een luide klap te berde te brengen.

Het conflict heeft, net zoals bijvoorbeeld een burn-out of een ziekte, een signaalfunctie voor ons. Er is iets aan de hand, het zit niet helemaal goed, en als je niet ingrijpt kan het vaak van kwaad tot erger worden.

En net als bij een periode van ziek zijn kan een conflict louterend werken. Het kantelt het perspectief van het leven. Wat eens zo vanzelfsprekend leek blijkt plotseling niet meer onomstotelijk vast te staan.

Het conflict aangaan, recht in de ogen durven te kijken vereist moed. En voor degenen die deze moed kunnen opbrengen ligt er een enorme opbrengst in het verschiet. Een conflict maakt helder dat er een verschil bestaat tussen de feitelijke en de gewenste situatie. En juist in het creëren van een nieuwe gewenste situatie schuilt de kracht van het conflict.

Mediation draagt bij aan dit proces. Waar zit de pijn? Welke belang is cruciaal? Is er ruimte voor een win-win oplossing? Hoe moet de toekomst er uit gaan zien?

Partijen écht laten luisteren, naar zichzelf en naar elkaar, waarachtige belangen onderzoeken en elkaar gunnen om nieuwe toekomststappen te zetten, dát maakt mediation zo waardevol. En dat het bijdraagt aan wat extra schoonheid in de wereld, is natuurlijk mooi meegenomen!